Rozdział 3

                   * Następny dzień*

- Mamo podasz mi cukier?- spytałam zaspanym głosem przy stole.
- Proszę.- podała mi cukierniczkę.- A przy okazji gdzie ty się wczoraj podziewałaś co? Dzwoniliśmy tysiące razy do ciebie.
- Ja gdzie byłam?- wszyscy patrzyli na mnie, po prostu odjęło mi mowę.- Znaczy ten.. ym... spotkałam wczoraj starą koleżankę i poszłyśmy do kina.- plątałam się w  zeznaniach jak nie wiem.
-kłamie.- fuknęła Lu.- Zacznijmy od tego że ona nie ma koleżanek.
- Lucyy!
- No co mówię prawdę.- tata pokiwał tylko głową i spojrzał na  mnie.- Następnym razem nas uprzedź żebyśmy się nie martwili.
- Oczywiście.- uśmiechnęłam się blado i odetchnęłam z ulgą. Po chwili mama przyniosła gorące omlety na talerzu.
- No dziewczynki kładźcie sobie. Musicie się na jeść bo jedziemy do Izabell. Obiecaliśmy pomóc przy remoncie.- westchnęłam i nałożyłam sobie omleta.
- Jest jeszcze konfitura wiśniowa.?- Lucy podniosła oczy z nad gazety o One Direction, jak zwykle przecież
- W garażu pewnie.- odparła rodzicielka.
- Przyniosę.- odeszła od stołu i poszła. Po chwili zakrztusiłam się kawą.
- Ja pójdę!.-  krzyknęłam i zerwałam się z krzesła. Dogoniłam Lu która już otwierała pilotem garaż.
- Ja przyniosę. Wróć jeść.- wyrwałam jej z rąk urządzenie i zamknęłam.
- Oddaj to!- wyrwała z powrotem i zaczęła otwierać. Odebrałam pilota i zamknęłam. Co chwila wyrywałyśmy go sobie z rąk.
- Bo powiem rodzicom co trzymasz pod łóżkiem.!- palnęłam coś
- Co powiesz rodzicom.- przyszedł tata i wyrwał mi pilota.
- Nic!.- krzyknęłyśmy chórem. wtedy garaż się otworzył a ja zamarłam. Był pusty.
- Jesteście dziwne.- stwierdził tata mijając nas ze słoikiem w ręku


     ***

- Lucy leci program w telewizji o tym twoim zespole.- odezwała się Izabell gdy byliśmy już u niej w domu i sprzątaliśmy. Wtedy ja z Lu rzuciłyśmy się na pilota. Nie mogłam pozwolić żeby to obejrzała, przecież mogłam tam być ja!

- Głupku oddaj mi tego pilota.!- wyrwała mi go i podgłosiła telewizor.
- " Wczoraj znany zespół One Direction dali koncert w klubie Summer City. Jak wiadomo uroczystość była dedykowana dziewczynie Nialla Horana , Barbarze Palvin  z okazji jej urodzin. Media podają że uroczy blondynek od razu po koncercie opuścił lokal odjeżdżając samochodem z inną dziewczyną, kim jest tajemnicza brunetka?  Będziemy was informować na bieżąco. "-  otworzyłam buzię ze zdziwienia i wyłączyłam telewizor.
- Jessica włączaj to!. Od kiedy ty tak polubiłaś 1D co?- powiedziała bezczelnie.
- Nie polubiłam wcale. Po prostu jestem za tym by głosić prawdę, a jestem przekonana że ta lala jej nie głosi.-Oczywiście dalej były wyrywanki pilota, kiedy do akcji wkroczyła mama.
- Dziewczyny przestańcie się kłócić. Macie klucze od taty samochodu i jedźcie nad jeziorko w parku.- rzuciła klucze Lucy
- Dzięki.- ucałowała ją w policzek i opuściła pomieszczenie.
- Lo!?- Lucy stanęła w drzwiach.- Siostra. idź.- popatrzyłam się na stojącego obok mnie tatę. Przekręciłam oczami i poszłam z moją najukochańszą siostrą (czujecie ten sarkazm?).

Zaparkowałyśmy do bagażnika koc i krzesełka oraz moją deskorolkę. Po 15 minutach już byłyśmy na miejscu. Lulka zabrała ze sobą swoje krzesełko i powędrowałyśmy w stronę parku a następnie rozłożyłyśmy koc przy jeziorze.
- Mogłabyś przynieść mi coś do picia?- westchnęłam i po chwili wróciłam z butelką wody.
- Idę na deskę.- rzuciłam i odeszłam. Idąc przez plażę? ( jeżeli mogę to nazwać plażą, było tam dużo pisaku xd) zauważyłam coś dziwnego na jednym z leżaków.
- Przepraszam czy tu jest wolne?- wskazałam na miejsce obok. Osoba w okularach przeciwsłonecznych oraz czapką, pokiwała twierdząco głową. Oparłam się o leżak i delektowałam się słońcem.
- Doprawdy przepiękny dziś dzień mamy. Prawadaż?- mężczyzna tylko poprawił swoje okulary.
- Pan wybaczy, obudziłam pana? Ale wie pan taka piękna słoneczna pogoda aż chce się gadać..- chłopak zdjął z nosa okulary i się zaśmiał.
- Skąd wiedziałaś że to ja?
- kapelusz.- zachichotałam
- Fakt. Śmierdzi trochę rybom.
- Obawiam się że to ty.- Niall uśmiechnął się i odwrócił się w moją stronę.
- Co tutaj robisz?
- To co ty. Opalam się, a raczej wyleguje.
- To zapraszam cię na lody. Co ty na to?- zrobił uroczą minę z której miałam pompe.

- Ja mam iść z tobą?
- Yhym.
- No nie wiem.
- Nalegam.- złapał mnie za rękę którą po chwili wyrwałam.
- No ok.- wstałam i wzięłam deskę. Wyszliśmy na chodnik. Po kilku minutach byliśmy już pod Strasbuckiem.

Niall chciał mi otworzyć drzwi, ale nie zauważył że stoję za nim. Dostałam w czoło i upadłam. Znowu? ! -
- Boże przepraszam!- zaczął mnie podnosić.
- Niall do cholery nauczy ty się otwierać drzwi.- warknęłam
- Wszystko w porządku?
 - Nie,boli mnie głowa.
- Chodź usiądziesz.- pomógł mi dojść do stoliczka i usiąść.
-Ty poczekaj tu i nigdzie nie odchodź. Ja pójdę po lody i zaraz wracam.- wytłumaczył mi jak małemu dziecku i zniknął. Wrócił po chwili z tacą na której znajdowało się chyba 5 kubeczków z lodami.

- Spodziewamy się kogoś?- spytałam zdziwiona.
- Ymm nie a czemu tak sądzisz?- usiadł na przeciwko mnie.
- Ile tego kupiłeś?
- No jedno dla ciebie a reszta dla mnie. Znaczy jak chcesz to możesz więcej.- popatrzyłam na niego dziwnie..

- No co?- nie wiedział o co chodzi
- Ty serio tyle zjesz?
- Tak?. A to takie dziwne?
- Tak?.- zaczęliśmy jeść lody. Przerwał nam mój dzwoniący telefon.  Spojrzałam na wyświetlacz i z nie chęcią odebrałam.
- Przepraszam cię ... - zwróciłam się do blondyna.-Czego?
- Wracasz ze mną do domu czy będziesz szwendać się po mieście?- odezwała się Lucy swoim cieniutkim głosem.
- Wole się szwendać.- odparłam stanowczo.
- To do godziny 22 nie chcę cię widzieć w domu. Przychodzi do mnie Demi z przyjaciółkami i robimy sobie babski wieczór czyli.. ty odpadasz.- zaśmiała się wrednie.
- Z miłą chęcią, ale powiedz rodzicom że nie wrócę dziś na nic do domu.- wkurzona rozłączyłam się i walnęłam telefon na stolik.
- Coś się stało.?
- A od kiedy cię tak interesuje?.- zapytałam z sarkazmem
- No gdzieś tak od wczoraj gdy dostałaś drzwiami.
- Dziś też dostałam.- powiedziałam twardo.
- Ale wiesz że to są przypadki.
- Przypadkiem też będzie to że w końcu zabijesz mnie tymi drzwiami.?!
- Spróbuje uniknąć takiej sytuacji.- delikatnie jeździł palcem po mojej ręce , i w dodatku jego niebieskie tęnczówki przenikały moje.
- Znowu to robisz.!- krzyknęłam
- Ale co takiego.? - zaśmiał się głośno
- Ty już wiesz co..- wstałam od stolika i wyszłam z lokalu. Położyłam deskę na chodniku i na nią stanęłam. - Jess do kąt ty idziesz?- krzyknął wybiegający Niall
- Z daleka od twoich oczu.- przyspieszyłam na desce ale po chwili moją przeszkodą stał się on.
- Nie moja wina że mam oczy. Każdy je ma.
-Ale nie każdy ma takie.- próbowałam go wyminąć ale na marne, bo nie objął.
- Co ty robisz.? - zrobiłam wielkie oczy.
- Nic..- uśmiechnął się zawadiacko.
- Przepuścisz mnie bo chciała bym przejechać..
- Pod jednym warunkiem. Jak nauczysz mnie jeździć na tym cudeńku.- spojrzał na deskę.
- Wydaje mi się że nie dasz rady.- walnęłam prosto z mostu.
- Zakład.?- spojrzał chytrze.
- O co.?
- Jak dam radę dasz mi swój numer telefonu, jak nie to dam ci spokój.
- Hmm.. kusząca propozycja. Zgoda. Więc to jest nasze ostatnie spotkanie.- wyminęłam go i poszłam przed siebie.
- Jesteś zbyt pewna siebie.- stwierdził doganiając mnie.
- To jest moim atutem.
 -Ty masz dużo atutów.
 - Tak? To wymień kilka.
- Jesteś pyskata, zarozumiała i wredna.- nie powiem zabolało, wkurzyłam się na niego
- Za to ty uważasz się za pępek świata.- skręciłam w lewo gdzie znajdował się skate park. Usiadłam na wysokim murku i podałam irlandczykowi deskorolkę
- No pokaż gwiazduniu na co cię stać.- rzekłam sarkastycznie. Niall chwycił deskę i udał się na szczyt zjazdu. Po chwili zjechał z niej bez problemu a następne pokonywał jeszcze lepiej wykonując różne tri ki. Dosłownie kopara mi opadła. Kiedy przyjechał do mnie z tym swoim bezczelnym uśmieszkiem nie mogłam wytrzymać i wybuchłam.
- Oszust ! Ohydny oszust z ciebie jest.! - wrzeszczałam na niego
- Czemu tak uważasz? Nie pytałaś czy umiem jeździć.- nie no ma trochę racji.
- Bezczelny.- fuknęłam
- Jak tam chcesz a teraz proszę tu swój numer.- wyciągnął z kieszeni swojego iPhona i podał go mi. Widziałam że jest zbyt pewny siebie więc postanowiłam zrobić mu na złość. Napisałam 10 cyferek i oddałam mu telefon.
- Zadzwoń do mnie jutro o 15. Będę czekać na telefon.- posłałam mu cieplutki uśmiech a następnie zabrałam deskę i odeszła. Wybrałam numer Ani i nacisnęłam zieloną słuchawkę. Po dwóch sygnałach odebrała.
- Elo.
- Siema. Mogę do ciebie wpaść.?
- Oczywiście wpadaj. Wstawiam już popcorn.- zaśmiała się.
- Oke.- rozłączyłam się i schowałam telefon do torebki. Po niespełna 15 minutach byłam już u Anki. Weszłam do domu i od razu przywitała mnie jej mama, Stella.
- Dzień dobry, a już raczej dobry wieczór.
- Witaj kochana. Ania już czeka na górze z pełną michą popcornu. Zachichotałam cicho i prędko popędziłam po kręconych schodach do mojej przyjaciółki. Weszłam bez pukania. Zastałam ją leżącą na łóżku z laptopem.
- Hej. Co tam porabiasz.?- powiedziałam walając się obok na łóżko.
- Nicz, siedzę na yt i się nudzę.
- Omg! co ci się stało w czoło?!- spojrzała na mnie zabawnym wzrokiem.- Gdzie przypierdzieliłaś?
- Raczej coś we mnie przypierdzieliło, a mianowicie drzwi.. i to podwójnie.
- Zamieniam się z słuch.- odstawiła laptopa na podłogę i bacznie mi się przyglądała.
- A więc wczoraj pojechałam z Lucy na koncert One Direction..
- Tego co tak za nimi szaleje.?
- Tak tego. Nie chciałam tam iść więc zostałam w samochodzie. Długo nie przychodziła więc postanowiłam jej poszukać. Wchodząc tylnim wejściem dostałam drzwiami.
- Od kogo.?- dopytywała
- Od Nialla Horana.
- Czekaj czekaj to jest ten blondyn z 1D.?- była zdziwiona
- Yhym. No i pojechaliśmy do szpitala, z szpitala do ich domu, a raczej willi bo dom jest mały a to jest jak hotel. Na końcu zawiózł mnie do domu i ukrył się z samochodem w garażu bo przyłapali by nas paparazzi. Koniec historii.- oparłam się o ciemno różową poduszkę. Strasznie bolały mnie plecy.
- WoW ! Ty to masz szczęście. Lucy od tak dawna próbowała ich spotkać a ty spotykasz jednego z nich od tak sobie przez przypadek.
- Bolący przypadek.- dodałam
- W takim razie co dziś robiłaś?
- Rano byłam z rodzicami u Izabell pomóc jej sprzątać po przeprowadzce, potem pojechałam z moją wredną siostrą do parku, następnie idąc na deskę spotkałam Nialla i poszłam z nim na lody. Ominę fakt iż ponownie oberwałam drzwiami. Później założyłam się z nim że nauczę go jeździć na deskorolce, ale przegrałam bo ten palant mi nie powiedział że umie jeździć.- Ania dokładnie mi się przysłuchiwała. Najwidoczniej bawiła ją ta cała sytuacja bo nie mogła opanować śmiechu.
- HaHa to o co się założyliście?
- O mój numer telefonu.
- I co dałaś mu.?!
- Co ty poważna jesteś, dałam mu ale.. nie swój.
- To w takim razie czyj??
- Jutro się okaże..